മഴനൂല്‍ക്കിനാക്കളില്‍ തനിയെ ഒരാള്‍ ...
മിഴിപ്പെയ്ത്‌..മഴയില്‍ കുതിര്‍ന്നു വെറുതെ മയങ്ങുന്നു തനിയെ എന്‍ കളിവള്ളമീ തണുപ്പില്അരികില് തളര്‍ന്നു പറക്കാന്‍ മറന്നൊരു കിളിമാത്രമിവിടിന്നു ബാക്കിയായിഒരു കുഞ്ഞു മന്ദാരതണലില്‍ ഗസല്‍പ്പൂക്കള്‍ പകുതി വിരിഞ്ഞ നനുത്തഗന്ധം-നുകരുവാനാകാതെ പതിയെ ചുവടുകള്ഇടറിക്കുഴഞ്ഞു തണുത്ത തെന്നല്‍. വിളറും മുഖം മറചീടുന്നു മാനവും മഴമേഘ സ്പര്‍ശങ്ങള്‍ ഓര്മയാകെഒരു നിറശൂന്യത അതിരിടും നൊമ്പരകതിര്‍ കിളി നെഞ്ചോട്‌ ചേര്‍ത്ത് മെല്ലെ ..പറയാതെ എന്നോ പറഞ്ഞങ്ങു തീര്‍ന്നുപോയ് പ്രണയഅമ്രിതതിന്‍ അതിമധുരം
അത് കാഞ്ഞിരതിന്‍ ചവര്‍പ്പായി സ്വപ്നങ്ങള്‍ എരിയും ഉമിത്തീതിളക്കമായി..
അകലെ ഇരുട്ടില്‍ വിരിഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നൊരു രുധിര താരത്തിന്‍റെ നേര്‍ത്തചൂടില്‍-
വിറമാറ്റി മെല്ലെ ചിരിക്കുന്നുടുപ്പുകള്‍ വെറും ഓര്‍മയാകുമോരാത്മാവുകള്‍ !
ഇരുളിന്‍ വെളിച്ചമപാരസൌന്ദര്യമായ് ഒരു വിസ്മയത്തിന്നിതള്‍വിരിക്കെ
ശ്രുതിഭംഗമേറും സ്വരപക്ഷിവികൃതമായ്‌ ചിറകടിചീടുന്നോരൊച്ചകേള്‍ക്കെ,
ഭയമേറി,മുറുകെപ്പിടിച്ചു ഞാന്‍ വാക്കുകള്‍; പിടയുമെന്‍ ആത്മാവിന്‍ സ്പന്
:)
ReplyDelete( vayikkan pattunnilla )